PALMIARNIA W WAŁBRZYCHU

Wybudowana została w latach 1911 -1914 z polecenia księcia pszczyńskiego Jana Henryka XV Hochberga. Palmiarnia była prezentem ślubnym od księcia dla jego małżonki Daisy. Na powierzchni 1900 m kw. znajduje się około 80 gatunków roślin z całego świata. Ciekawostką jest fakt że ściany palmiarni zostały wyłożone tufem pochodzącym z lawy wulkanu Etna. Budowa palmiarni niedaleko zamku Książ trwała od 1898 roku przez ponad 10 lat. Na powierzchni 1900 metrów kw. oprócz samej palmiarni zbudowano również cieplarnie i ogrody w stylu japońskim, rosarium oraz ogrody owocowo- warzywne. Centralnym punktem obiektu był 15 - metrowy oszklony budynek w którym zasadzono palmy. Całość otoczono jednokondygnacyjnymi oranżeriami. Na dachu palmiarni powstała niewielka galeryjka widokowa. Z jej wnętrza można było podziwiać rozciągająca się panoramę okolic. najciekawszym jednak jest budulec z którego wykonano wyściółkę wnętrza palmiarni. W celu pozyskania budulca ściągnięto siedmioma wagonami lawę wulkaniczną z Włoch, którą budowniczowie rozbijali i lepili z niej groty oraz wodospady, a także ściany z kieszonkami na rośliny. Żona księcia Henryka z duma przyjęła prezent jakim była właśnie palmiarnia i zaczęła przebudowę całego otoczenia zamku. Wszelkich sadzonek dostarczała jej palmiarnia. Największym sentymentem księżna otaczała rosarium ze wspaniałymi kwiatami i śnieżnobiałymi różami o jej imieniu. Od samego początku palmiarnia była udostępniana zwiedzającym. W niej również organizowano wspaniałe wystawy kwiatów.